„Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary, składają jej wierni uwielbień swych dary”. Wielkanoc to afirmacja życia, radości i nadziei! Gdy wraz z niewiastami idziemy do grobu i widzimy, że jest pusty, na usta ciśnie się tylko jedno słowo: „Alleluja!”. Rzeczywiście, prawdziwie Pan zmartwychwstał!
Udowodnił, że jest wszechmocny. Pokazał śmierć w innym wymiarze – eschatologicznym. Miłość ukrzyżowana jest mocniejsza od śmierci, smutku i zwątpienia! Za św. Augustynem można powtórzyć: „Ty jesteś życiem dusz, tym, co ożywia życie. Żyjesz, o Życie duszy mojej, własną mocą. Bo samym życiem jesteś, niezmiennym”.
Pusty grób wzywa mnie i wszystkich wierzących do odpowiedzi na apel św. Pawła: „Jeśliście razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadając po prawicy Boga”. Zbawiciel uczynił wszystko, abyśmy mieli perspektywę, środki do osiągnięcia zbawienia. Teraz potrzeba naszego wysiłku, abyśmy się stali nowym ciastem, gdyż przaśni jesteśmy.
Na czym ma polegać ten wysiłek? Ujmijmy go w kilka przykazań:
1. Każdy z nas powinien szukać sposobów, aby coraz lepiej realizować swoje powołanie.
2. Każdy z nas ma obowiązek badania swojego wnętrza, a szczególnie tych jego zakamarków, w których gnieździ się zło.
3. Każdy z nas musi na nowo odnajdywać coraz głębszy sens sakramentu pokuty, który prowadzi człowieka do nawrócenia.
4. Każdy z nas powinien starać się o pełne uczestnictwo w Eucharystii, która jest przedsmakiem nieba.
5. Każdy z nas zobowiązany jest do pogłębiania swojej wiedzy religijnej, która przybliża człowieka do Chrystusa.
6. Każdy z nas powinien pamiętać o prawdzie, że życie ma charakter zasługujący.
7. Każdy z nas ma obowiązek stawania się darem dla drugiego człowieka. Bliźni powinien zobaczyć w nas ikonę Chrystusa.
8. Każdy z nas powinien dawać świadectwo poprzez ewangeliczne wybory, które wymagają ofiary.
9. Każdy z nas musi zadbać o chrześcijańskie przeżywanie niedzieli, która jest czasem budowania więzi z Bogiem i z najbliższymi.
10. Każdy z nas powinien codziennie wyznawać swoją wiarę w Chrystusa Zmartwychwstałego, który jest źródłem, drogą i kresem życia człowieka.
Jeśli będziemy kierować się tymi wskazaniami, to tak jak ów drugi uczeń w dniu dzisiejszym ujrzymy i uwierzymy, że Chrystus naprawdę zmartwychwstał. Będziemy mogli śpiewać jak psalmista: „Nie umrę, ale żył będę i głosił dzieła Pana”.
ks. Janusz Mastalski